Najbardziej utytułowanym zespołem „Otmętu” są jednak piłkarki ręczne, których sekcja powstała w 1953 roku. Biorąc początkowo udział w rozgrywkach powiatowych, otmęckie szczypiornistki awansują w 1963 roku na stałe do ligi okręgowej. Dzięki wsparciu prezesa FKS „Otmęt”, a jednocześnie dyrektora zakładów obuwniczych - Stanisława Piechoty, piłkarki ręczne mogły stale podnosić swój poziom sportowy, a regularne treningi pod okiem wyśmienitego trenera Leona Nosili szybko zaczęły przynosić rezultaty. 1964 rok przynosi mistrzostwo młodziczek w lidze wojewódzkiej, zaś rok 1965 udział juniorek w mistrzostwach Polski. W 1966 roku juniorki ponownie zdobywają mistrzostwo województwa i prawo udziału w mistrzostwach Polski, gdzie plasują się na drugiej pozycji po zespole z Sośnicy.
Rok 1967 to ponowne mistrzostwo juniorek w okręgu opolskim i sukces drużyny seniorek, które zakwalifikowały się do półfinałów w rozgrywkach o Puchar Związku Piłki Ręcznej w Polsce. Warto też wspomnieć, że w tym czasie aż siedem juniorek „Otmętu” zostaje powołanych do reprezentacji Opola w „Turnieju Miast”, zakończonym zwycięstwem opolskiej drużyny.
W 1967 roku seniorki „Otmętu” awansują do I ligi, odnoszą też sukcesy w turniejach w Berlinie, Tarnowskich Górach i „Pucharze Koziołków” w Poznaniu. Na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży we Wrocławiu reprezentacja Opola, prowadzona przez Leona Nosilę i mająca w swoim składzie aż 10 piłkarek „Otmętu”, zajmuje drugie miejsce. Szczypiornistki FKS „Otmęt” zdobywają prowadzenie w ogólnopolskiej klasyfikacji klubowej.
Wreszcie w sezonie 1969-1970 piłkarki FKS „Otmęt” zdobywają tytuł Mistrza Polski, pokonując takie zespoły, jak: „Cracovia” Kraków, „Sośnica” Gliwice, AZS Wrocław, „Ruch” Chorzów i „Pogoń” Szczecin. Ten wyczyn zawodniczki „Otmętu” powtarzają w sezonie 1970-1971.
W tym czasie drużyna „Otmętu” bierze udział w rozgrywkach o „Puchar Europy”, dwukrotnie pokonując w 1970 r. mistrzynie Francji – zespół „Union Sportive” d`Ivry 31:13 i 21:4 oraz w 1971 r. mistrzynie Austrii – zespół „Admira” Wiedeń 24:11 i 19:13. W tym czasie aż siedem zawodniczek „Otmętu” wchodziło w skład polskiej kadry narodowej.
Rok 1970 to również takie sukcesy prestiżowe, jak zwycięstwo Leona Nosili w wojewódzkim plebiscycie na trenera roku oraz Anny Dreszer, na zawodniczkę roku. Ta snajperka „Otmętu” została uznana także „królową strzelców” sezonu 1970-1971 z wynikiem 155 bramek.
Z końcem sezonu obydwoje opuszczają jednak otmęcki klub, przechodząc do „Ruchu” Chorzów. Obowiązki trenera przejmuje Anna Zielińska, pod której opieką krapkowiczanki zajmują w 1972 roku drugie, a w kolejnych dwóch latach trzecie miejsce w rozgrywkach I ligi. 1976 rok to już szóste miejsce w pierwszoligowej tabeli, zaś rok 1977 przynosi spadek do II ligi. „Otmęt” wraca jeszcze do I ligi w 1979 roku, jednak tylko na jeden sezon. Od lat 80. piłkarki ręczne „Otmętu” notują kolejne awanse i spadki, grając na przemian w I i II lidze.
Warto tutaj wspomnieć o męskiej drużynie piłki ręcznej „Otmętu”. Początkowo występująca w rozgrywkach powiatowych drużyna uzyskała w latach 60. awans do B-, a następnie C-klasy, by w 1968 roku wywalczyć wejście do ligi wojewódzkiej. W 1979 roku, prowadzony przez Jana Bazgiera zespół awansuje do ligi międzywojewódzkiej. Jednak po jednorocznym pobycie w lidze międzywojewódzkiej następuje systematyczny spadek poziomu gry i osiągnięć męskiej drużyny, która w 1983 roku występuje już ponownie w A-klasie, a z czasem zostaje rozwiązana.
Info ze strony http://www.ksotmet.pl