Doszła do nas tragiczna wiadomość... 😔
Dnia 4.11.2021r. odszedł Aleksander Janklowski - wieloletni trener Orlika 😔
📕 Aleksander Janklowski rozpoczął pracę jako trener Orlika w 1979 roku. Przez lata wychował ogromną rzeszę doskonałych zawodników, którzy później trafiali do klubów pierwszoligowych i do reprezentacji młodzieżowych i seniorskich. W 1983 roku prowadzona przez niego drużyna awansowała do Mistrzostw Makroregionu Śląskiego, gdzie pewnie wygrała. W 1985 roku jego zespół zajął 12. miejsce w finałach Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży we Wrocławiu. Rok później na OSM w Opolu Orlik był siódmy,a po tym turnieju Waldemar Niewczas i Marek Budny otrzymali powołanie do kadry narodowej juniorów. Kolejny rok przyniósł jeszcze większy sukces dla trenera Janklowskiego i jego drużyny. Zespół młodzików zdobył Mistrzostwo Polski, wygrywając w Częstochowie Igrzyska Młodzieży Szkolnej. W 1990 roku zespół juniorów starszych Orlika został zgłoszony do rozgrywek seniorskich Ligi Wojewódzkiej. Do zespołu dołączyli grający wcześniej w Stali Piotr Senecki, Sławomir Czerkawski, Arkadiusz Mucha, a później Krzysztof Żółtaniecki. Już w pierwszym sezonie zespół spisał się znakomicie i wywalczył awans do Ligi MW. W 1995 roku następuje kolejny sukces, po wygranych barażach z Kasztelanem Sierpc, Orlik pod wodzą Aleksandra Janklowskiego awansował do II ligi, a autorami tego sukcesu byli: Dariusz Smuga, Arkadiusz Mucha, K.Sowierszenko, Krzysztof Bort, Tomasz Pociecha, Janusz Wawrzyniak, Szymon Szczucki, Przemysław Bagiński, Marek Taczanowski, Tomasz Niedźwiecki, Przemysław Sobieraj i Paweł Pietraszek. W pierwszym sezonie w gronie drugoligowców Orlik był rewelacją rozgrywek i długo walczył o awans do ekstraklasy. Ostatecznie zajął trzecie miejsce i był to najlepszy wynik w historii brzeskiej seniorskiej piłki ręcznej. Trener Janklowski za swoje zasługi dla propagowania piłki ręcznej został odznaczony Złotą Odznaką, która przyznawana jest przez Polski Związek Piłki Ręcznej w Polsce 👏
📆 Pogrzeb odbędzie się w sobotę (6.11.2021r.) w Krośnicach o godzinie 12:00 Składamy kondolencje całej rodzinie, przyjaciołom oraz znajomym trenera 🤝
‼️ TRENERZE - dziękujemy za cały poświęcony trud i czas włożony w rozwój naszego klubu, zrobimy wszystko co w naszej mocy, aby trener patrząc na nas z góry czuł dumę z tego co osiąga jego ukochana drużyna 🤞
Dop. OZPR: tekst J.K. z brzeskiego klubu
Przed pierwszym gwizdkiem meczu Polska-Litwa w Opolu nastąpiło 6 października uroczyste pożegnanie z karierą piłkarki ręcznej Agnieszki Jochymek. Pochodząca z naszego regionu była reprezentantka Polski w piłce halowej i plażowej klubowe sukcesy odnosiła w Zagłębiu Lubin. Po zakończeniu kariery (decyzja z kwietnia br.) nadal interesuje się dyscypliną, wybrana została do Zarządu naszego związku. Zdj. wikipedia Przeczytaj wzmiankę o osiągnięciach Agnieszki
Tak się złożyło, że w lipcu 2020 roku informujemy z bólem i żalem o odejściu byłych zawodników KS Gwardii Opole. Na wieczny odpoczynek udali się Adam Romanowski i Władysław Fąfara. Byli kolegami na boisku od młodości, reprezentowali Zespół Szkół Elektrycznych w Opolu. Grali przez wiele lat w drużynie seniorskiej Edwarda Hyli, Władek skutecznie bronił bramki a Adam doskonale wykańczał kontrataki. Los nie był łaskawy dla Adama Romanowskiego, po kontuzji, po czasie wycofać się musiał ze sportu (jednak działał w związku i sędziował) ale był rozpoznawany przez kibiców i sympatyków nie tylko w Opolu. Na stronach KPR Gwardii Opole zamieszczono ostatnie pożegnanie. "Władek" dla kolegów grę rozpoczął w MKS-ie Opole. Później do końca związany był z Gwardią Opole, przeżywając z nią najpiękniejsze, ale i słabsze chwile. Zdobył srebrny medal Młodzieżowych Mistrzostw Europy. Osiągał też sukcesy w wojskowej reprezentacji kraju, u boku Antoniego Przybeckiego. W bramce pokazywał spryt oraz odwagę i niesamowity refleks. W 2005 roku na memoriale Jerzego Klempela "Władek", który wtedy przekroczył "sześćdziesiątkę" powiedział "Mam też satysfakcję, bo to ze mną młody Jurek jeździł na pierwsze zgrupowania kadry, można powiedzieć, że byłem jego wprowadzającym do reprezentacji". W 2016 roku były reprezentant Polski, wierny opolskiej Gwardii, otrzymał odznaczenie i list gratulacyjny Związku Piłki Ręczej w Polsce.
Wyrazy współczucia i kondolencje dla Rodziny, proszę przyjąć także z naszej strony.
Wspomnienie Wilhelma Adamka "Wilusia"
1943-2020
Niespełna dwa tygodnie temu zmarł Wilhelm Adamek, długoletni zawodnik i trener męskiej sekcji piłki ręcznej FKS Otmęt, który był związany z drużyną przez cały okres istnienia, wspomina wieloletni kapitan zespołu Henryk Pawliczek.
Wiluś, jak go nazywano, zaczynał przygodę ze szczypiorniakiem na początku lat 60-tych, grając w Budowlanych Gogolin, w zespole 11-osobowym.Gdy sformowano sekcję FKS Otmęt przeszedł od razu do niej, a ponieważ grywał także w piłkę nożną i doskonale biegał, miał żelazną kondycję.
W 1975 roku został trenerem drużyny. Trenował juniorów i seniorów do 1975 roku, do lat dziewięćdziesiątych trenował tylko juniorów. Gdy pracował najpierw w zakładach papierniczych, później w ŚZPS "Otmęt" jego pasją była piłka ręczna i hala przy ulicy Kilińskiego. Nie pozwolił na upadek sekcji w ciężkich czasach. W 2017 roku Wilhelm Adamek, ojciec Violi Grzejszczak, której przekazał sportową pasję, został odznaczony złotą odznaką ZPRP za zasługi dla piłki ręcznej i wybitne osiągnięcia w działalności zawodowej i społecznej w dziedzinie piłki ręcznej. Cześć jego Pamięci. Najbliższym wyrazy współczucia.
26 czerwca 2020r na cmentarzu w Czarnowąsach pochowany został Henryk Hołodnik, trener II klasy piłki ręcznej, prowadzący drużyny akademickie Uniwersytetu Opolskiego w 2012 roku, które zdobyły medale na AMP. Ale jeszcze więcej medali zdobył w innej dyscyplinie.
Henryk Hołodnik urodził się 2.01.1951 r. Był absolwentem Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, którą ukończył w 1976 roku. Równocześnie zdobył tytuł trenera II klasy w piłce ręcznej. Po studiach zamieszkał w Opolu i tu podjął pierwszą pracę zawodową jako nauczyciel wychowania fizycznego i trener grup młodzieżowych w piłce ręcznej. Z WSP w Opolu związany był przez 34 lata, od 1986 r., podejmując w tym czasie pracę w Studium Wychowania Fizycznego i Sportu. W końcówce lat dziewięćdziesiątych organizował na uczelni bardzo popularne wtedy Turnieje Wydziałów, które cieszyły się wielką popularnością wśród studentów i pracowników później Uniwersytetu Opolskiego.
Największe sukcesy w pracy zawodowej odnosił w badmintonie, najpierw jako prowadzący zajęcia z wychowania fizycznego z tej dyscypliny sportu ze studentami uczelni, kiedy rozpropagował ten rodzaj gry na Uniwersytecie Opolskim jako sport rekreacyjny.
Najbardziej znany był jednak z utworzenia drużyny uniwersyteckiej w badmintonie. Reprezentacja Uniwersytetu Opolskiego pod jego wodzą zdobywała seryjnie medale w Akademickich Mistrzostwach Polski. Była przez kilka lat hegemonem w rozgrywkach studenckich w kraju. W latach 2013-2019 zawodnicy sekcji uczelnianej badmintona pięciokrotnie zdobywali I miejsce w Akademickich Mistrzostwach Polski w klasyfikacji generalnej i siedmiokrotnie w kategorii uniwersytetów. W latach 2014 – 2019 studenci zawodnicy opolskiej uczelni wywalczyli 15 medali w Akademickich Mistrzostwach Europy w klasyfikacji zespołowej i indywidualnej: 5 złotych, 3 srebrne i 7 brązowych. Jeszcze do 2019 roku badmintoniści Henryka Hołodnika odnosili znaczące sukcesy na arenach sportowych w kraju i zagranicą.